Αυτό που έγινε στην ελληνική Βουλή με την παρέμβαση μέλους του νεοναζιστικού Τάγματος Αζόφ της Ουκρανίας, είναι μαύρη σελίδα. Όχι μόνο για τη Δημοκρατία αλλά και για την κυβέρνηση και το προεδρείο της Βουλής που επέτρεψε να γίνει αυτό το ατόπημα.
Δεν είναι η μοναδική μαύρη σελίδα στην ιστορία της Βουλής και της Δημοκρατίας. Μην ξεχνάμε ότι επί χρόνια είχαμε νεοναζί βουλευτές που ασχημονούσαν μέσα στον ναό της Δημοκρατίας. Και που πιθανότατα να τους ξαναφέρει στη Βουλή ο πάνσοφος λαός που έτσι «τιμωρεί» το αποτυχημένο πολιτικό σύστημα.
Ωστόσο, αυτό που έγινε επί της ουσίας εκθέτει τον ίδιο τον Μητσοτάκη και τη Νέα Δημοκρατία. Ήταν υποχρεωμένοι όσοι ασχολήθηκαν με την ομιλία του Ζελένσκι να ξέρουν και να προβλέψουν τι θα μπορούσε να γίνει.
Οι δικαιολογίες ότι γνώριζαν 10 λεπτά νωρίτερα ότι θα μιλούσαν άλλοι δύο μαχητές, κι ότι δε μπορούσαν να… λογοκρίνουν έναν ξένο ηγέτη είναι αστείες.
Και δυστυχώς το ελληνικό κοινοβούλιο έγινε «πλυντήριο» για να ξεπλυθούν οι νεοναζί οι οποίοι μέχρι το 2014 ήταν παραστρατιωτική οργάνωση που προέβη σε βιαιότητες και πλέον έχει ενσωματωθεί στον ουκρανικό στρατό και συνέβαλε στον πόλεμο του Ντονμπάς ο οποίος κρατάει χρόνια.
Ο κ. Μητσοτάκης θα έπρεπε να ζητήσει εξηγήσεις για το φιάσκο αυτό. Όχι γιατί το ζητούν διάφοροι αριστερούληδες ευαίσθητοι που κάποτε μέτραγαν τις ψήφους των Χρυσαυγιτών και έλεγαν ότι καμιά «ψήφος δε μυρίζει».
Αλλά γιατί δε μπορείς να παρουσιάζεις ένα μέλος οργάνωσης που έχει κατηγορηθεί για αγριότητες και την ίδια στιγμή να καταγγέλλεις τις βιαιότητες των Ρώσων στην πόλη Μπούτσα.
Σε έναν πόλεμο γίνονται φρικώδη πράγματα από όλες τις πλευρές και είναι καταδικαστέα. Δεν υπάρχουν εγκλήματα που δικαιολογούνται, κυρίως σε άμαχο πληθυσμό.
Όμως, αυτή η εσωτερική σύγκρουση, το γεγονός ότι η Ουκρανία δεν κατάφερε να αποναζιστικοποιηθεί, δε μπορεί να έρχεται και να γίνεται πρόβλημα στην ελληνική Βουλή.
Δεν είναι δυνατόν μια κυβέρνηση να είναι ανίκανη ακόμη και τα αυτονόητα να ελέγξει. Δεν είναι δυνατόν ο «σύμμαχος» Ζελένσκι να «στήνει» την ελληνική κυβέρνηση και να μην παίρνει κανένας χαμπάρι στο Μαξίμου και στη Βουλή.
Δεν είναι δυνατόν ο πρόεδρος της Ουκρανίας να ταυτίζει ουσιαστικά το νεοναζιστικό τάγμα του Αζόφ με τους Έλληνες ομογενείς στη Μαριούπολη ή στην Οδησσό.
Είναι αν μη τι άλλο ντροπή να φαίνεται ότι οι ομογενείς Έλληνες που έχουν ρίζες αιώνων στην περιοχή, αντιπροσωπεύονται από έναν τύπο που δεν έχει καμιά σχέση με οτιδήποτε ελληνικό.
Όλες οι δικαιολογίες, επίσημες κι ανεπίσημες που ψέλλισαν στην κυβέρνηση είναι απαράδεκτες. Αν υπήρχε φιλότιμο θα έπρεπε να υπάρξουν παραιτήσεις.
Θα έπρεπε να αναζητούνται υπεύθυνοι για το φιάσκο, θα έπρεπε ο κ. Μητσοτάκης να βγει και να καταγγείλει το «στήσιμο» που του έκαναν από την Ουκρανία.
Από την άλλη κανείς βουλευτής δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Όλοι έχουν μυαλό και προσωπικότητα κι αν καταλάβουν ότι προσβάλλονται πρέπει και να αποχωρούν από ένα μέρος που το θεωρούν εχθρικό.
Δεν το έκαναν ούτε βουλευτές της ΝΔ, ούτε του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε όποιων άλλων κομμάτων ήταν στη Βουλή, άρα αποδέχθηκαν αυτή την πρόκληση.
Όλα τα υπόλοιπα είναι για εσωτερική κατανάλωση, είναι για να τσακώνονται τα κόμματα για το ποιος είναι πιο «δημοκράτης».
Η ουσία είναι η κίνηση του Ζελένσκι. Γιατί το έκανε αυτό στην ελληνική Βουλή και δεν το είχε κάνει στις 20 προηγούμενες ομιλίες του σε άλλα κοινοβούλια.
Ποιος τον έβαλε να το κάνει; Η αμερικανική πλευρά; Είναι ένα ερώτημα που κάποτε θα πρέπει να απαντηθεί.
