Ούτε ο «ρωσικός μπαμπούλας» θα σας σώσει

Του Μανώλη Κοττάκη

Πριν από μερικές εβδομάδες σήμανε συναγερμός στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης από την πληροφορία ότι το γραφείο του πρωθυπουργού στη Βουλή παρέλαβε ύποπτο φάκελο με αποστολέα από τη Μόσχα και διεύθυνση αποστολής «Κυριάκος Μητσοτάκης, οδός Ρηγίλλης 18». Ο συναγερμός έληξε αιφνιδίως και η «έκτακτη επικαιρότης» των καναλιών με συνεχή δελτία ειδήσεων διεκόπη, όταν διαπιστώθηκε αργότερα ότι άνδρες των σωμάτων ασφαλείας, μεταξύ αυτών και της Πυροσβεστικής, που είχαν εγκατασταθεί στο προαύλιο της Βουλής και πραγματοποιούσαν εξονυχιστικές έρευνες για τυχόν ύπαρξη τρομοκρατικής απειλής, απλώς συμμετείχαν σε προγραμματισμένη άσκηση!

Πριν από μερικές μέρες, ημερήσια εφημερίδα των Αθηνών αποκάλυψε, κατόπιν διαρροής του υπουργού Εξωτερικών Γιώργου Γεραπετρίτη, ότι στην ιστοσελίδα του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών έχει δημιουργηθεί ειδική ενότητα για τη ρωσοφοβία, στην οποία φιγουράρουν έξι δηλώσεις του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, δύο του υπουργού Εξωτερικών Γιώργου Γεραπετρίτη και μία της τέως Προέδρου της Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου. Το γεγονός αυτό προβλήθηκε ως «φακέλωμα» και, σύμφωνα με νεότερη διαρροή, η Ελλάς επρόκειτο να απευθύνει διάβημα στη ρωσική πρεσβεία για το… σε κοινή θέα «φακέλωμα» των δημόσιων δηλώσεων της πολιτικής της ηγεσίας.

Επαναφέρουμε στη μνήμη σας τις δύο αυτές πρόσφατες εξελίξεις, γιατί έχουμε εδραία την υποψία ότι η θεωρία του ρωσικού δακτύλου και της συμμετοχής του στις ελληνικές πολιτικές εξελίξεις θα επανέλθει με ένταση μέσα στο φθινόπωρο, κατά την εκστρατεία αναστήλωσης της εικόνας του πρωθυπουργού. Παρά το γεγονός ότι σήμερα καταρρέει στις ΗΠΑ, με ντοκουμέντα.

Ήδη υπήρχαν προ μηνός ελληνικά μέσα ενημέρωσης που έφτασαν στο σημείο να συνδέσουν τη στάση του Προέδρου της Δημοκρατίας το καλοκαίρι του 2015, μετά το δημοψήφισμα, με τέτοιου είδους απαράδεκτους συνειρμούς. Για να επαναφέρουν στη μνήμη των Ελλήνων τους διχασμούς, τις διαφωνίες και τις διαχωριστικές γραμμές του νεαρού πολιτικού συστήματος, που ιδρύθηκε μετά την Επανάσταση του 1821, στο οποίο πρωταγωνιστούσαν το ρωσικό κόμμα, το γαλλικό κόμμα και το αγγλικό κόμμα.

Άγουρα κομματικά «νον πέιπερ»

Μια τέτοια βερσιόν είναι πιθανόν να δούμε και το φθινόπωρο με ήσσονος σημασίας γεγονότα. Ήδη τα ραντάρ μας έχουν συλλάβει μερικά άγουρα κομματικά «νον πέιπερ» με τη νέα γραμμή προς μηρυκασμό – δεν χρειάζεται να πούμε από ποιο κόμμα.

Θίγουμε, με την ευκαιρία, μερικά ζητήματα.

Πρώτον, αν πραγματικά οι Ρώσοι «φακέλωναν» όλες τις επίμαχες δημόσιες δηλώσεις που έκαναν μέλη της ελληνικής κυβέρνησης, του πρωθυπουργού προεξάρχοντος, την κρίσιμη περίοδο 2022-2024, δεν θα περιορίζονταν σε αυτές που διαβάσαμε και οι οποίες είναι, με εξαίρεση μία, οι πλέον ήπιες. Με εξαίρεση αυτήν του πρωθυπουργού, που υποστήριζε ρωσική ανάμιξη στις ελληνικές ευρωεκλογές, αλλά μετά το αποτέλεσμα αυτών και την κατακρήμνιση των ποσοστών της Νέας Δημοκρατίας δεν διανοήθηκε να αποδώσει στη Μόσχα την απώλεια των 13 μονάδων.

Αν οι Ρώσοι πράγματι «φακέλωναν», θα περιελάμβαναν άλλες δηλώσεις του πρωθυπουργού, οι οποίες στρέφονταν ευθέως και ονομαστικώς κατά του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν. Δεν υπάρχουν μία και δύο – υπάρχουν πολλές! Και αποδεικνύουν πόσο άσοφο είναι όταν ένας πολιτικός ηγέτης σε καιρό πολέμου μετατρέπει μια διακρατική διαφορά σε διαπροσωπική διαφορά. Ο πρώτος κανόνας στην πολιτική είναι να αποφεύγεις να μετατρέπεις τα ζητήματα σε προσωπικά. Η χώρα υπήρχε πριν από σένα, θα υπάρχει και ύστερα από σένα, και δεν έχεις κανένα δικαίωμα να την επιβαρύνεις με τέτοιες στρατηγικές. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έλεγε ότι «θα πρέπει να αφήνεις πάντοτε οδό διαφυγής στον αντίπαλο με τον τρόπο που πολιτεύεσαι»!

Δεύτερον, μεταξύ των δηλώσεων μελών του υπουργικού συμβουλίου του κυρίου Μητσοτάκη εκείνης της εποχής υπάρχει και μια δήλωση αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών, ο οποίος ευρισκόμενος στις Ηνωμένες Πολιτείες δήλωσε ευθέως ότι στόχος της κυβέρνησης Μπάιντεν και των συμμάχων της με τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας ήταν η εξασθένηση της ρωσικής οικονομίας, η πρόκληση μεγάλων διαδηλώσεων στη Μόσχα και στο τέλος η ανατροπή του προέδρου Πούτιν. Για την ακρίβεια, οι δηλώσεις αυτές, που έγιναν στον αμερικανικό ιστότοπο thehill.com, ανέφεραν ότι «οι κυρώσεις σε παγκόσμιο επίπεδο κατά της Ρωσίας αποσκοπούν στην ανατροπή του καθεστώτος Πούτιν με εσωτερική αναταραχή» (25/3/2022).

Οι δηλώσεις αυτές εξαφανίστηκαν βεβαίως από τα ελληνικά και διεθνή μέσα ενημέρωσης, καθώς ομολογούσαν ότι στόχος της Δύσης δεν ήταν η ενίσχυση της άμυνας της Ουκρανίας και η απόκρουση της εισβολής, αλλά η παρέμβαση στα εσωτερικά της Ρωσίας. Είναι άγραφος κανόνας στην πολιτική, ακόμα και αν αυτό συμβαίνει -που στις δυτικές δημοκρατίες δεν πρέπει να συμβαίνει-, να μη διακηρύσσεται δημοσίως σε ΜΜΕ. Μόνον ερασιτέχνες κάνουν πραξικοπήματα μπροστά στα μικρόφωνα! Να υπάρχει τέτοια δήλωση Έλληνα αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών, με την οποία ομολογείται ότι η Δύση -μαζί και η Ελλάδα- μετέχει στην ανατροπή ξένης κυβέρνησης και ξένου ηγέτη, και να ερχόμαστε σήμερα εμείς να ζητήσουμε και τον λόγο από τους Ρώσους για… ανάμιξη στα εσωτερικά μας, επειδή δημοσίως και όχι ιδιωτικώς καταχωρίζουν εχθρικές δηλώσεις πολιτικών ηγετών μας εναντίον τους, είναι τουλάχιστον ανέκδοτο! Αστείο. Μη σοβαρό. Είμαστε πολύ εκτεθειμένοι απέναντί τους για να συμπεριφερόμαστε έτσι. Κι άλλα κράτη της Δύσης συμμετείχαν στη συμμαχία κατά της Ρωσίας στην Ουκρανία, αλλά ούτε όπλα έστειλαν στον Ζελένσκι ούτε υπάρχουν καταγεγραμμένες δηλώσεις ηγετών τους στην ιστοσελίδα του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών, γιατί οι ηγεσίες τους ακολούθησαν τον χρυσό κανόνα της διπλωματίας: ισορροπίες για χάρη του εθνικού συμφέροντος.

«Μετέχουμε στη συμμαχία, ακολουθούμε τις αποφάσεις της, αλλά προστατεύουμε ταυτόχρονα και το εθνικό συμφέρον». Το κάναμε εμείς; Αυτή την ερώτηση την απευθύνουμε από την πρώτη στιγμή που ξέσπασε ο πόλεμος. Την απευθύνουμε και τώρα, που, κατά την ταπεινή μας εκτίμηση, παρά την προσωρινή κλιμάκωση που παρατηρείται σε επίπεδο λεκτικό με τις ΗΠΑ, αργά ή γρήγορα θα τελειώσει ο πόλεμος και θα βρεθούμε αντιμέτωποι με τα λάθη μας.

Οι επιπτώσεις

Ένα τελευταίο θέμα: αντί να ζητάμε σαν «κουτσαβάκια» τον λόγο για τις δηλώσεις του πρωθυπουργού που έχουν περιληφθεί στην ιστοσελίδα του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών, γιατί δεν προβληματιζόμαστε τώρα, που ο Πούτιν δεν έπεσε και σίγουρα δεν έχασε τον πόλεμο, για τον λόγο που εμείς περιλαμβανόμαστε μαζί με τους αδελφούς Κυπρίους στη λίστα των εχθρών της Ρωσικής Ομοσπονδίας; Γιατί δεν διερωτόμαστε τώρα ποιες είναι οι επιπτώσεις αυτής της έξαλλης ρητορείας, που υπερακόντισε ακόμα και την ηγεσία των ΗΠΑ σε ορισμένες στιγμές, στις επερχόμενες διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό στις συνεδριάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, στην υπόθεση της Μονής Σινά, στην οποία, αν κατά το παρελθόν είχαμε και τη Μόσχα μαζί μας, θα είχε λυθεί αμέσως, και βεβαίως στις εξελίξεις με την Τουρκία στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο; Όπου οι Τούρκοι, με αιχμή του δόρατος τα θαλάσσια πάρκα, επιχειρούν να φράξουν τους θαλάσσιους δρόμους έξω από τα Δαρδανέλια και μεταξύ Καστελόριζου και Κύπρου. Δεν θα επεκταθούμε.

Αλλά, απευθυνόμενοι σε αυτούς που θέλουν να κάνουν πολιτική εσωτερικής κατανάλωσης για να σώσουν πολιτικά τις κεφαλές τους με κρίσιμα θέματα αιώνων της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, λέμε το εξής απλό: ξεχάστε το. Το να μπει το όνομά σας σε μια ιστοσελίδα ξένου υπουργείου Εξωτερικών το κάνουν και οι ΗΠΑ με τις ετήσιες εκθέσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων – δεν είναι ηρωισμός. Δεν είναι τίποτα. Και, βεβαίως, είναι παροδικό. Το να γράψει, όμως, η Ιστορία μας με μαύρα γράμματα τα ονόματά σας, επειδή προκαλέσατε βλάβη στο εθνικό συμφέρον με τον συνδικαλισμό εσωτερικής κοπής που επιλέξατε, είναι πολύ χειρότερο και μόνιμο. Όχι για σας, αλλά για την πατρίδα.