Του Strange Attractor
Την ώρα που η χώρα μας ταλανίζεται από μια σειρά σκανδάλων, και είναι βουτηγμένη στη διαφθορά, με το διεθνές προφίλ της να είναι στο ναδίρ, η Τουρκία ξεδιπλώνει το όραμά της ως ανερχόμενη «υπερδύναμη».
Διαβάστε λοιπόν το παρακάτω άρθρο του έγκυρου George Friedman στο επίσης έγκυρο Geopolitical Futures, προς διαπίστωση των τουρκικών τετελεσμένων που δημιουργούνται, σε δική μου (ελεύθερη) απόδοση.
Το «The Next 100 Years», που δημοσιεύτηκε πριν από 15 περίπου χρόνια, προέβλεπε την ανάδυση τριών σημαντικών δυνάμεων τις επόμενες δεκαετίες. Την Ιαπωνία, την Πολωνία και την Τουρκία.
Η σταθερή και αναπτυσσόμενη οικονομία της Ιαπωνίας, καθώς και η εστίασή της στη στρατιωτική ανάπτυξη, καταδεικνύουν μια εξίσου σταθερή, αν και «ήρεμη», ανάπτυξη της συνολικής ισχύος της.
Η Πολωνία από την πλευρά της είναι ήδη η πέμπτη ισχυρότερη οικονομία της Ευρώπης, και ηγέτιδα της στρατιωτικής ανάπτυξης.
Και όμως, αυτές οι δυο χώρες περιορίζονται από άλλες πιο ισχυρές δυνάμεις. Η Ιαπωνία έχει να κάνει με την Κίνα, και η Πολωνία με τη Ρωσία, λόγω της γεωγραφικής της θέσης.
Τώρα όμως, ήρθε η ώρα να λάμψει η Τουρκία.
Η οποία διαθέτει ισχυρό στρατό, και μια οικονομία, που αν και αναπτύσσεται αργά, εν τούτοις επιδεικνύει μια προοπτική που ελάχιστες άλλες χώρες της περιοχής μπορούν να επιδείξουν.
Και το κυριότερο είναι πως έχει τεράστιες γεωπολιτικές ευκαιρίες.
Με τη Ρωσία «βαλτωμένη» στην Ουκρανία, τις ΗΠΑ αποφασισμένες να μειώσουν το παγκόσμιο αποτύπωμά τους, το Ιράν να υποφέρει από απώλειες στην ευρύτερη περιοχή του, που έχουν επιβαρυνθεί και από τις εσωτερικές αλλαγές στην ηγεσία του, και με το Ισραήλ να είναι πνιγμένο σε εσωτερικές και εξωτερικές κρίσεις, η Τουρκία μπορεί να εκμεταλλευτεί όλα αυτά τα «ανοίγματα» σε οποιαδήποτε κατεύθυνση κρίνει πως βολεύει τα θεμελιώδη συμφέροντά της.
Και σε μερικές περιπτώσεις το κάνει ήδη.
Ακόμη και πριν τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, οι Τούρκοι έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη βοήθεια προς το Αζερμπαϊτζάν να νικήσει την Αρμενία στο Ναγκόρνο Καραμπάχ το 2020, κάτι που συνετέλεσε σε μια ισχυρή μετατόπιση της ισορροπίας δυνάμεων στην περιοχή στα αριστερά της Τουρκίας, με τις δυο παραπάνω χώρες να απομακρύνονται από τη Μόσχα, και να ευθυγραμμίζονται με την Άγκυρα.
Εξίσου σημαντική θα είναι η συμφωνία ειρήνης που θα υπογραφεί σύντομα μεταξύ Αζερμπαϊτζάν και Αρμενίας, που θα συντελέσει στην τουρκική ανάπτυξη του διαδρόμου Zangezur, μια οικονομική αρτηρία που θα διασχίζει τον Νότιο Καύκασο, και που θα επιτρέψει στη Τουρκία να συνδεθεί με τις περιοχές της Κασπίας, και της Κεντρικής Ασίας.
Εν τω μεταξύ, η Τουρκία είναι και ο μεγαλύτερος νικητής στη σύγκρουση Ιράν-Ισραήλ. Ο αποδεκατισμός της ηγεσίας της Hezbollah οδήγησε στην κατάρρευση του καθεστώτος του Άσαντ, ενώ οι ισραηλινές επιθέσεις εναντίον του Ιράν αποδυνάμωσαν σε μεγάλο βαθμό την ισλαμική αυτή Δημοκρατία.
Η Τουρκία έσπευσε να κεφαλαιοποιήσει την ευκαιρία να φέρει τη Συρία κάτω από τη δική της σφαίρα επιρροής, υποστηρίζοντας μια από τις δικές της οργανώσεις, έτσι ώστε να ελέγξει τελικά τη συριακή πρωτεύουσα.
Παράλληλα η Άγκυρα βελτίωσε τις σχέσεις της και με μεγάλα αραβικά κράτη όπως η Σ. Αραβία, και τα ΗΑΕ, ενώ ενέκρινε επίσημα και την αιγυπτιακή συμμετοχή στο πρόγραμμα KAAN (TF‑X) για την κατασκευή μαχητικών τύπου stealth, κάτι που σφραγίζει τη διμερή αμυντική συνεργασία των δυο χωρών, ενώ τέλος έχει ενισχύσει την επιρροή της στη Λιβύη προβάλλοντας έτσι την ισχύ της και προς τη Δυτική Μεσόγειο.
Προς Βορρά, εκεί όπου οι ευρωπαϊκές δυνάμεις προσπαθούν να φτιάξουν μια νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας καθώς οι ΗΠΑ απεμπλέκονται από τις προηγούμενες δια-ατλαντικές εγγυήσεις τους, η Τουρκία μπαίνει στο προσκήνιο.
Πρώτον, προσπαθεί να συνάψει στενές σχέσεις με την Πολωνία, όπως φάνηκε από την επίσκεψη του Πολωνού πρωθυπουργού στην Άγκυρα τον περασμένο Μάρτιο, σε μια κοινή προσπάθεια να σταθεροποιηθεί η Ουκρανία και να ερευνηθεί ο ρόλος της Τουρκίας στο μεταπολεμικό πλαίσιο που θα προκύψει.
Δεύτερον, καθώς η ΕΕ και το ΝΑΤΟ βρίσκονται σε μια «ρευστή» κατάσταση, η Τουρκία επιταχύνει τις προσπάθειές της να ενισχύσει την ισχύ της στα Βαλκάνια.
Πρόσφατα ξεκίνησε την «Πλατφόρμα Ειρήνης για τα Βαλκάνια», με μια συνάντηση κορυφής στην Κων/πολη, όπου συμμετείχαν υπουργοί Εξωτερικών από τη Βοσνία, την Ερζεγοβίνη, το Μαυροβούνιο, τη Β. Μακεδονία, τη Σερβία και το Κόσσοβο, καθώς και ένας υφυπουργός από την Αλβανία.
Πολλά από αυτά οφείλονται στην εξασθένηση της Ρωσίας, ειδικά μετά την εισβολή στην Ουκρανία, με την Τουρκία να δείχνει έτοιμη να εκμεταλλευτεί τη μοναδική αυτή ευκαιρία.
Στα χρόνια που έρχονται, η προβολή ρωσικής ισχύος στη λεκάνη της Μαύρης Θάλασσας θα μειωθεί, και ήδη η Τουρκία ενισχύει τον ναυτικό της ρόλο εκεί, τόσο μονομερώς, όσο και σε συνεννόηση με το ΝΑΤΟ.
Η Τουρκία έχει επίσης τοποθετηθεί ως συνομιλητής μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας. Ομοίως, βρίσκεται στη διαδικασία ενίσχυσης του εμπορίου, της συνδεσιμότητας, και των δεσμών ασφαλείας με τη Γεωργία, τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία.
Στη γεωπολιτική, η ανάδυση μιας ισχυρής δύναμης εξαρτάται όχι μόνο από την ισχύ και τη φιλοδοξία, αλλά και από τη δυνατότητα επιδίωξης αυτών των δυο, κάτι στο οποίο η Τουρκία δείχνει ιδιαίτερη ικανότητα.
Η Τουρκία διαθέτει μια στρατηγική γεωπολιτική θέση στην Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και τη Μεσόγειο. Αυτή η θέση της ασκεί πίεση για περισσότερο από έναν αιώνα. Αλλά σε συνδυασμό με τις τρέχουσες στρατιωτικές και οικονομικές δυνατότητές της, αυτή η κατάσταση μπορεί να απελευθερώσει την Τουρκία από τους περιορισμούς της. Δεδομένων των εσωτερικών προβλημάτων της Τουρκίας, μένει να δούμε αν θα μπορέσει να αξιοποιήσει τα οφέλη.
Πηγή: geopoliticalfutures.com
Καλησπέρα σας, επιτρέψτε μου ένα σχόλιο επειδή μελετώ την εν λόγω χώρα πάρα πολλά χρόνια. Όταν φύγει ο… “αρχιμάστορας” (usta-έτσι αποκαλούσαν τον Ερντογάν οι δικοί του) όλα θα βαλτώσουν ή θα γίνουν λιγότερο προβλέψιμα. Η Τουρκία έχει “ηγετοκεντρικό” τρόπο εξουσίας σε αντίθεση με τα άλλα δύο κράτη. Και άλλες πολλές διαφορές. Σας συγχαίρω για τις αναλύσεις σας και τον τρόπο θέασης των πραγμάτων. Keep going… όπως θα λέγατε και εσείς!
Το αναθεωρημένο δόγμα του Iron Curtain. Πολωνική ανάσχεση προς δυσμάς, γιαπωνέζικη προς τον Ειρηνικό και τουρκική προς την Μεσόγειο. Κι η Ελλαδίτσα σε ρόλο άλλοτε πατερίτσας κι άλλοτε τσιουάουα.
Το ζητούμενο μέχρι σήμερα ήταν ο πρωθυπουργός να γνώριζε εγγλέζικα, ώστε να κατανοούσε τα προστάγματα. Τώρα μήπως έχουν διευρυνθεί οι ανάγκες γλωσσομάθειας;
Και όλα αυτά, χάρις στον Ερντογάν. Ένας πραγματικός ηγέτης Ο οποίος ,δεν ήταν από τζάκι Ήταν παιδί μιας φτωχής οικογένειας, ο πατέρας του ήταν ένας απλός καπετάνιος Και δη δούλευε από μικρό παιδί ,πουλώντας κουλούρια -έχει σημασία αυτό
Οι άνθρωποι αυτοί, έχουν ένα καλό -την αξιοκρατία Η επιλογή ,των -από την φύση τους- ικανών ανθρώπων μετέτρεψαν, ένα μαντρόσκυλο της δύσης ,σε άκρως υπολογίσιμη δύναμη Είναι και τα φυσικά χαρίσματα, του ηγέτη που διαθέτει ο πολιτικός της διπλανής χώρας……
Άριστοι μελετητές, της ιστορίας τους μάθαιναν από τα λάθη τους και δη δεν την ξέχασαν Ακόμη, μέτριοι για αυτόν τον λαό ηγέτες Είτε παρελθοντικοί ή μελλοντικοί όπως ο Ιμάμογλου έχουν την αξία τους δεν ξεχνούν και εργάζονται πολύ σκληρά Και μάλιστα μπροστά σε εκείνους που στην χώρα τους θεωρούνται μέτριοι οι δικοί μας είναι κάτι λιγότερο από νάνοι ……
Κοιτούν το κράτος τους ως φορέα ώς επιχείρηση Σε θέσεις κλειδιά σε όλα τα επίπεδα της πολιτικοοικονομικής τους ζωής επιλέγουν τους καλύτερους Και όπως είπε ο Φιντάν :• Για εμάς είναι σημαντικό να αναλύουμε καλά τις απειλές, να κάνουμε ορθολογικό διάλογο με τους άλλους δρώντες και να διαχειριζόμαστε το θέμα. Πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι και για το χειρότερο σενάριο. Τα θέματα του κράτους δεν είναι αστεία υπόθεση». Αυτά