Του Γιώργου Χαρβαλιά
Κάτι πολύ σάπιο υπάρχει στο μέτωπο της υποδοχής και φιλοξενίας παράνομων μεταναστών – αυτό είναι το μόνο βέβαιο. Διάφοροι βρομιάρηδες, με γραβάτες ή μη, κάνουν μπίζνες και βγάζουν λεφτά, δημόσιοι λειτουργοί λαδώνονται, δικηγόροι παριστάνουν τους μεσάζοντες με το αζημίωτο και η Αστυνομία, στην καλύτερη περίπτωση, πετάει… χαρταετό. Δεν εξηγείται αλλιώς.
Δείτε το παράδειγμα της Αλγερινής. Ήρθε στην Ελλάδα σε ηλικία περίπου 26-27 ετών από μια χώρα που στους ευρωπαϊκούς κανονισμούς κατατάσσεται στις «ασφαλείς», δηλαδή η προέλευση δεν δικαιολογεί την απονομή ασύλου. Η νεαρή γυναίκα συνοδευόταν από δύο βρέφη (εκτός αν γεννήθηκαν και αυτά εδώ!), καθώς και από έναν σκληρό Σύρο ποινικό, καμιά δεκαριά χρόνια μεγαλύτερό της. Άγνωστο είναι αν είχαν μαζί τους χαρτιά ή απλά δήλωσαν ό,τι τους κατέβηκε στο κεφάλι. Σε κάθε περίπτωση καταγράφηκαν, έκαναν αίτηση άσυλου στη φιλόξενη Ελλάδα του Μητσοτάκη και εξαφανίστηκαν κάπου στην Αθήνα.
Στην πορεία, η Αλγερινή συνέχισε να γεννοβολάει, βρήκε κάπου στέγη (όχι υπό πρωτόγονες συνθήκες), άσκησε έφεση στην πρώτη απόρριψη της αίτησης ασύλου -όπως, δυστυχώς, έχει δικαίωμα- και Κύριος οίδε τι μετήλθε για να ζήσει και να θρέψει τα παιδιά της. Ο ποινικός, που είχε ιστορικό ναρκωτικών, ληστείας, οπλοκατοχής και οικογενειακής βίας στο διάστημα της παραμονής του στην Ελλάδα, συνελήφθη επανειλημμένως για βαριά αδικήματα. Μυστηριωδώς, όμως, μετά τις τυπικές διαδικασίες ταυτοποίησης, πάντα αφηνόταν ελεύθερος. Η περίπτωσή του δεν συγκινούσε ούτε ανακριτή ούτε εισαγγελέα. Στο τέλος, όταν είδε ότι υπάρχει περίπτωση να φυλακιστεί ή να απελαθεί, απλά έγινε «καπνός». Και κάπου εδώ αρχίζουν τα παράξενα.
Το 2022, και ενώ έχουν απορριφθεί οι αιτήσεις ασύλου, η Αλγερινή συλλαμβάνεται για έκθεση ανηλίκου σε κίνδυνο, καθώς… ξέχασε το ένα παιδί της στην εξώπορτα του διαμερίσματος όπου έμενε και πήγε για ψώνια. Αλλά δεν απελαύνεται. Επιστρέφει ανενόχλητη στο κατάλυμά της και συνεχίζει να ζει τη ζωή της. Το «όργανο» που τη συνέλαβε δεν είχε την πρόνοια ή την εξουσιοδότηση να ειδοποιήσει κάποιον αρμόδιο φορέα κοινωνικής πρόνοιας. Δεν είχε επίσης την πρόνοια να ρωτήσει τους από πάνω του τι πρέπει να κάνει με μια οικογένεια-φάντασμα, που δεν έχει νόμιμα χαρτιά παραμονής στη χώρα.
Το προφανές ερώτημα που αφορά την Αλγερινή είναι πώς ζούσε. Γιατί είναι βέβαιο ότι κάπως ζούσε. Επαιτεία, πορνεία, φιλοδωρήματα; Μήπως επιδόματα του ελληνικού κράτους; Όλα παίζουν. Πάντως, το ντύσιμο της ίδιας και των παιδιών, οι μετακινήσεις με ταξί και η ευγενής φροντίδα του «ηλικιωμένου» που τη συντηρούσε δεν προδίδουν άνθρωπο ρακένδυτο και περιπλανώμενο. Ούτε βαθιά απελπισμένο, όπως η καλή μας συνάδελφος που αυτοπυρπολήθηκε στο Ζάππειο.
Κάποια στιγμή, λοιπόν, η κυρία αυτή, που δεν ξέρουμε τι είδους μάνα ήταν, απηύδησε με την τετράχρονη κορούλα της, που «έβγαζε προβλήματα», όπως κάποιες μηχανές που βγάζουν ζημιές και ζητούν συνέχεια μερεμέτια. Η μικρή δημιουργούσε έξοδα. Από κει και πέρα, τη συνέχεια της ιστορίας δεν τη γνωρίζω με ακρίβεια, ούτε διακινδυνεύω να τη μεταφέρω με βάση τους λογικούς συνειρμούς. Γεγονός είναι ότι το παιδάκι έφερε σοβαρά προθανάτια χτυπήματα, στις λήψεις από τις κάμερες φαινόταν σε κωματώδη κατάσταση και τελικά πνίγηκε σε λίγους πόντους νερό. Γεγονός είναι επίσης ότι η μητέρα του διαπίστωσε τον θάνατό του και το εγκατέλειψε σχετικά ψύχραιμη, πετώντας και το παιδικό καροτσάκι στα σκουπίδια!
Είναι βέβαιο ότι στην πορεία θα μάθουμε πολύ περισσότερα – και δεν θα είναι καθόλου ευχάριστα. Σκοτεινές πτυχές μιας σκοτεινής ζωής αόρατων ανθρώπων που, βάσει νομοθεσίας, δεν έπρεπε να βρίσκονται σε ελληνικό έδαφος, που ζουν και σιτίζονται παράνομα στη χώρα και που πρέπει να απελαθούν ή να κρατηθούν σε σωφρονιστικό ίδρυμα, και να αναλάβει η Πρόνοια τα παιδιά τους.
Τίποτα από αυτά δεν συνέβη. Καταγεγραμμένη στα επίσημα αρχεία κατά την άφιξη της και με διαδοχικές απορρίψεις του αιτήματος ασύλου, η Αλγερινή -που, σημειωτέον, πέντε και πλέον χρόνια δεν έμαθε γρι ελληνικά- τον περασμένο μήνα υπέβαλε και τρίτη αίτηση ασύλου. Αυτή τη φορά, στην Πάτρα! Ποιος την ορμήνεψε; Ποιος τη συμβούλευσε; Ποιος της έκανε τον μεταφραστή και τον νομικό παραστάτη; Οι αρμόδιες υπηρεσίες δεν πήραν είδηση ότι οι προηγούμενες αιτήσεις της είχαν απορριφθεί; Η γυναίκα αυτή επίσης συνελήφθη πριν από τρία χρόνια ακριβώς για παράβαση που σχετίζεται άμεσα με το δράμα των ημερών μας. Της ασκήθηκε, άραγε, κάποια δίωξη; Ακούγεται ότι αφέθηκε ελεύθερη με εντολή εισαγγελέα. Όπως γινόταν και με τον άντρα της, που σήμερα βρίσκεται κι αυτός εξαφανισμένος κάπου στην ελληνική Κολομβία. Όλοι τους αόρατοι για το ελληνικό κράτος.
Το ερώτημα είναι πόσοι τέτοιοι αόρατοι υπάρχουν επί των ημερών Μητσοτάκη. Πού ζουν, πώς ζουν, εις βάρος ποιων ζουν και τι είδους κοινωνική απειλή συνιστούν; Αυτό είναι το ερώτημα. Γιατί η διαπίστωση είναι άλλη: ένα καημένο παιδάκι κακοποιήθηκε και μετά δολοφονήθηκε στα αβαθή του Φαλήρου. Φυσικός αυτουργός είναι πιθανότατα η μητέρα του. Ηθικός αυτουργός, όμως, χωρίς καμία αμφιβολία για αυτή την παιδοκτονία, είναι η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Η γυναίκα αυτή, η μάνα, δεν έπρεπε να βρίσκεται εδώ, δεν έπρεπε να έχει γεννήσει εδώ με έξοδα του Έλληνα φορολογουμένου και -το κυριότερο-, εφόσον διαπιστώθηκε ότι δεν είναι σε θέση να ασκεί γονικά καθήκοντα, έπρεπε να της έχει αφαιρεθεί η επιμέλεια των παιδιών της. Γιατί δεν συνέβη τίποτα από αυτά; Γιατί η κυβέρνηση και οι κατά τόπους Αρχές δεν εφαρμόζουν τους νόμους; Δεν υπάρχουν ευθύνες για όλα αυτά; Τι λέτε, κύριε εισαγγελέα;
