«Η υπεράσπιση συνόρων δεν είναι έγκλημα»!

Τι σημαίνει η δικαστική νίκη Σαλβίνι απέναντι στην ΜΚΟ «Open Arms». Αλλαγή πολιτικής στην Ευρωπαϊκή Ένωση στο ζήτημα του Μεταναστευτικού

Του Βασίλη Γαλούπη

Ήταν μια υπόθεση που είχε απ’ όλα. Μάχη μεταξύ ΜΚΟ και πολιτικών, ρητορική υπέρ και κατά των ανοιχτών συνόρων, κατηγορίες για «απαγωγή» μεταναστών κι ένα καράβι φορτωμένο με περίπου 150 άτομα, το οποίο ο Ματέο Σαλβίνι ήταν αποφασισμένος να μην αφήσει να δέσει σε λιμάνι της Ιταλίας.

Οργανώσεις για τα δικαιώματα ήλπιζαν ότι μια ετυμηγορία ενοχής του Σαλβίνι θα δυσκόλευε τις πολιτικές περιορισμού των μεταναστευτικών ροών, όχι μόνο της ιταλικής κυβέρνησης αλλά και στις άλλες χώρες εισόδου. Οι εισαγγελείς ζητούσαν να καταδικαστεί ο Σαλβίνι σε έξι χρόνια φυλάκιση. Η δίκη άρχισε τον Οκτώβριο του 2021 και έληξε την Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου. Το δικαστήριο του Παλέρμο αθώωσε τελικά τον Ματέο Σαλβίνι, τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης της Ιταλίας και ηγέτη του κόμματος της Λέγκας.

Τις μέρες πριν από την τελική απόφαση ο Σαλβίνι αναρτούσε τις δικαστικές ακροάσεις του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Στη βασική φωτό του στο facebook είχε προσθέσει τη φράση «Δηλώνω ένοχος που υπερασπίστηκα την Ιταλία». Το σύνθημα έγινε μέχρι και T-shirt. Πολιτικοί «σύμμαχοι» του Σαλβίνι στην Ευρώπη, από τον Όρμπαν στην Ουγγαρία μέχρι τον Σαντιάγκο Αμπασκάλ, ηγέτη του ισπανικού Vox, πόζαραν κρατώντας τα μπλουζάκια «Ένοχος για την υπεράσπιση της Ιταλίας».

Η δίκη αφορούσε επεισόδιο που έγινε τον Αύγουστο του 2019, όταν ο Σαλβίνι ήταν υπουργός Εσωτερικών της Ιταλίας. Όλα άρχισαν με τη διάσωση 147 μεταναστών στα χωρικά ύδατα της Λιβύης από την ισπανική ΜΚΟ «Open Arms». Η οργάνωση έβαλε τους μετανάστες σε ένα καράβι και ζήτησε από τη Μάλτα και την Ιταλία να της υποδείξουν λιμάνι για να τους αποβιβάσει.

Στο αίτημα της ΜΚΟ η Μάλτα αρνήθηκε κατηγορηματικά. Το υπουργείο Εσωτερικών της Ιταλίας, με υπουργό τον Σαλβίνι, εξέδωσε διάταγμα που απαγόρευε την είσοδο στα ιταλικά χωρικά ύδατα. Η συγκεκριμένη απόφαση πάρθηκε σε συμφωνία και με τα υπουργεία Άμυνας και Μεταφορών.

Τότε άρχισε μια διελκυστίνδα μεταξύ της ιταλικής κυβέρνησης και της ΜΚΟ. Η ΜΚΟ επέμενε να ζητάει να δέσει σε ιταλικό λιμάνι, ενώ στο μεταξύ οι συνθήκες υγιεινής στο πλοίο χειροτέρευαν μέρα με τη μέρα. Όσοι μετανάστες αντιμετώπιζαν πρόβλημα υγείας αποβιβάστηκαν τελικά στο Παλέρμο, όπως και οι ανήλικοι. Αλλά ο Σαλβίνι δεν δεχόταν τους υπολοίπους.

Η «Open Arms», αγνοώντας το διάταγμα της Ιταλίας, πραγματοποίησε ακόμα μία διάσωση στη θάλασσα. Στα μέσα Αυγούστου η ΜΚΟ επέλεξε τη δικαστική οδό κι έτσι ο Σαλβίνι κατηγορήθηκε για απαγωγή των μεταναστών και άρνηση να εκτελέσει τα επίσημα καθήκοντά του.

Πάνω στο ζήτημα του Μεταναστευτικού, τα κυρίαρχα κόμματα σε όλη την Ευρώπη αφήνουν εντέχνως έναν χώρο για ελιγμούς. Επειδή η κοινή γνώμη παντού έχει πια διαμορφωθεί ξεκάθαρα κατά της υπερβολικής μετανάστευσης, τα κόμματα αλλάζουν πλέον την ατζέντα τους για να περιορίσουν την απώλεια ψήφων.

Αρχικά η στρατηγική τους είχε μπόλικη «ηθική» και «ευαισθητοποιημένη» ρητορική υπέρ των μεταναστευτικών ροών. Διάφορες ΜΚΟ που θησαύριζαν από το Μεταναστευτικό γιγάντωσαν τις εισροές, σε βαθμό που η αντίσταση από τις κοινωνίες άρχισε να απειλεί τις πολιτικές ηγεσίες. Έτσι, ειδικά μετά την εκλογή Τραμπ, τα mainstream κόμματα και οι πολιτικοί προσαρμόζουν την επικοινωνία τους και στρέφονται πια σταδιακά προς πιο αντιμεταναστευτικές θέσεις. Το σημαντικό είναι να ξανακερδίσουν ψηφοφόρους.

Για τον Σαλβίνι το ζήτημα της μετανάστευσης ήταν το σήμα κατατεθέν του, που τον οδήγησε σε μια ισχυρή θέση στην κυβέρνηση. Οι εισαγγελείς στην υπόθεση του πλοίου της «Open Arms» τον κατηγόρησαν για παράλειψη καθήκοντος και ότι κρατούσε παράνομα τους μετανάστες, αρνούμενος να τους επιτρέψει να εισέλθουν στην Ιταλία. Ο Σαλβίνι αρνήθηκε τις κατηγορίες και ισχυρίστηκε ότι έκανε τη δουλειά του, να υπερασπίζεται τα σύνορα της χώρας του.

Για την τελική ετυμηγορία της Παρασκευής οι δικαστές χρειάστηκαν οκτώ ώρες διαβουλεύσεων. Τελικά απάλλαξαν τον Ματέο Σαλβίνι από τις κατηγορίες της απαγωγής
και της άρνησης εκτέλεσης υπηρεσιακών καθηκόντων, «επειδή η κατηγορία δεν υφίσταται». Η αίθουσα ήταν κατάμεστη από κόσμο που ξέσπασε σε χειροκροτήματα. «Η υπεράσπιση της πατρίδας και των συνόρων δεν είναι έγκλημα» δήλωσε ο Σαλβίνι και πρόσθεσε:

«Όποιος πίστευε ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τους μετανάστες για να κάνει πολιτική έχασε. Είμαι σίγουρα περίεργος να ακούσω τους αριστερούς κατηγόρους, τους μεγάλους καθηγητές που εμφανίζονται οργισμένοι στην τηλεόραση και στις εφημερίδες και που μέχρι πριν από μισή ώρα πίστευαν ότι ήμουν ένας επικίνδυνος παραβάτης, ρατσιστής, φασίστας. Είμαι περίεργος να μάθω τι θα πουν μπροστά σε μια δικαστική απόφαση».

Και πρόσθεσε: «Είμαι ευτυχισμένος. Ύστερα από τρία χρόνια κέρδισαν η λογική, η Ιταλία, η Λέγκα. Κέρδισε όλη η πατρίδα μας, η ιδέα ότι η καταπολέμηση ΜΚΟ και των διακινητών δεν αποτελεί αδίκημα αλλά δικαίωμα. Οι μετανάστες πρέπει να εισέρχονται στη χώρα μας σεβόμενοι συγκεκριμένους κανόνες. Το ότι καταπολεμάμε μια οργανωμένη εισβολή δεν αποτελεί αδίκημα».

Η Ιταλίδα πρωθυπουργός Τζόρτζια Μελόνι εξέφρασε «μεγάλη ικανοποίηση για την αθώωση του Σαλβίνι» και μίλησε για «αβάσιμες κατηγορίες». Και ο υπουργός Δικαιοσύνης Κάρλο Νόρντιο απέδωσε «τιμή σε αυτούς τους θαρραλέους δικαστές» προσθέτοντας: «Αυτή η δίκη δεν έπρεπε καν να είχε αρχίσει. Τέτοιες δίκες βασίζονται στο τίποτα».

Το βιογραφικό του Ματέο Σαλβίνι

Γεννήθηκε το 1973 στο Μιλάνο. Άρχισε να σπουδάζει στο πανεπιστήμιο του Μιλάνου Πολιτικές Επιστήμες και Ιστορία, αλλά διέκοψε τις σπουδές του για να αρχίσει πολιτική καριέρα και δεν αποφοίτησε ποτέ. Το 1990 έγινε μέλος της Λέγκας του Βορρά και το 1993 εξελέγη στο δημοτικό συμβούλιο του Μιλάνου. Άρχισε να εργάζεται ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα και στο ραδιόφωνο της Λέγκας. Το 2004 εξελέγη ευρωβουλευτής.

Το 2008 εξελέγη στη Βουλή των Αντιπροσώπων (Κάτω Βουλή) και παραιτήθηκε από το Ευρωκοινοβούλιο. Από τον Δεκέμβριο 2013 είναι ο ομοσπονδιακός γραμματέας της Λέγκας. Τον Μάρτιο του 2018 έγινε γερουσιαστής της Ιταλικής Δημοκρατίας, ενώ στη συνέχεια υπουργός Εσωτερικών και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης. Από τις 22 Οκτωβρίου 2022 υπηρετεί ως αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Υποδομών στην κυβέρνηση Μελόνι.

Δημοσιεύεται στη «δημοκρατία»