Το «ήσυχο καλοκαίρι» προμηνύει «κουκούλωμα» δυσμενών εξελίξεων στα εθνικά θέματα
Διδάγματα Ήττας
Όταν υπήρχαν δημοσιογράφοι
Πάντα υπολογίζαμε τα πάντα. Σκεφτόμασταν την παραμικρή λεπτομέρεια προτού κάνουμε μία κίνηση. Δεν υπολογίσαμε όμως τι μας επιφύλασσε η ζωή. Ούτε καν είχαμε φανταστεί το παιχνίδι που μας ετοίμαζε ο θεός ή η όποια ανώτερη δύναμη. Αυτό του βίαιου χωρισμού.
Δεν θα κάτσω να γράψω για το πόσο στεναχωριέμαι που σε έχασα, ότι θα έδινα τα πάντα για να σε φέρω πίσω ή έστω να τα λέγαμε για μία ακόμη φορά. Τα κλάματα είναι για τις κότες, όπως έλεγες. Άλλωστε μέχρι στιγμής ό,τι μου έχουν πει όλοι για τον θάνατο για να απαλύνουν τον πόνο μου είναι απλώς ηλιθιότητες. Άρα προς τί η κλάψα; Ο Θάνατος είναι θάνατος. Όλα τα άλλα είναι παραμύθια για τους αδύναμους.
Προσπαθούσα να αποφύγω το γράψιμο αυτού του κομματιού όπως ο διάολος το λιβάνι. Έλεγα ότι είναι αδύνατον να πρέπει να γράψω για τον ένα χρόνο από τότε που έφυγες. Δεν τα κατάφερα. Θα μου πεις «εδώ ήρθαν τα πάνω κάτω κι εσύ δεν μπορείς να γράψεις ένα κομμάτι»; «Ντροπή, έτσι σε μεγάλωσα εγώ»; «Είσαι Ζήσης εσύ»;
Αυτά σκέφτηκα και αποφάσισα να γράψω κάτι το οποίο μπορεί να είναι χρήσιμο για την κοινωνία. Για το πόσο γενναίος δημοσιογράφος ήσουν. Ίσως φανεί ωφέλιμο για τους παλιούς, τους τωρινούς αλλά και τους μελλοντικούς δημοσιογράφους.
Ακούστε λοιπόν μειράκια της δημοσιογραφίας τι εστί δημοσιογράφος.
Βρισκόμαστε στη δεκαετία του ΄80. Δεν υπάρχει διαδίκτυο για να ξεβρακώνει τους διεφθαρμένους πολιτικούς και τα λαμόγια της διάπλοκης. Υπάρχουν μόνο οι νταβατζίδικες και διαπλεκόμενες εφημερίδες που έφτιαξε ο Α. Παπανδρέου. Μετά από εκεί το χάος. Μιλάμε για την απόλυτη χειραγώγηση της ενημέρωσης και της δημοσιογραφίας.
Μέσα σε αυτό το χάος εμφανίστηκε ένας μουρλός ονόματι Βασίλης Ζήσης. Ένας μουρλός, που το πάθος του για την αλήθεια άλλαξε το status της μεταπολιτευτικής Ελλάδας.
Από το μετερίζι του «μικρού» Αντί - διότι κανένα άλλο μέσο δεν δεχόταν να δημοσιεύσει τα ρεπορτάζ του Bill- άρχισε να ξηλώνεται η παντοδυναμία του Ανδρέα και του ΠΑΣΟΚ. Προς τιμήν του ο Χ. Παπουτσάκης πήγε κόντρα στην συντακτική ομάδα του περιοδικού -η οποία στην πλειοψηφία της στήριζε ΠΑΣΟΚ- και έτσι για πρώτη φόρα στα χρονικά της τότε δημοσιογραφίας αποκαλύφθηκαν καραμπινάτα σκάνδαλα όπως μίζες, διαπλοκή, χρηματισμός, υπόγειες διαδρομές κλπ.
Η αρχή έγινε με τις υποθέσεις της «Αγοράς του Αιώνα» και του «Σκανδάλου Κοσκωτά». Για πρώτη φορά, δηλαδή, έγιναν αποκαλύψεις για συνδιαλλαγές Έλληνα πρωθυπουργού με επιχειρηματίες. Αποκαλύψεις, οι οποίες οδήγησαν στην απομυθοποίηση του Ανδρέα και του ΠΑΣΟΚ και μετέπειτα στην πτώση τους.
Προς λύπη του «κραταιού» ΠΑΣΟΚ και των συνδαιτυμόνων του οι αποκαλύψεις για την βρώμικη διακυβέρνησή τους συνεχίστηκαν. Πάλι από το «μικρό» Αντί αλλά και από τον Ελεύθερο Τύπο ο Αρχηγός μπήκε σε πιο βαθιά νερά. Τόσο με τα άρθρα του για τις σχέσεις του Σ. Κόκκαλη με την Στάζι και το ΠΑΣΟΚ, όσο και για τον πραγματικό ρόλο που έπαιζε η 17 Νοέμβρη και ο ΕΛΑ, φάνηκε τι σημαίνει διαφθορά και παρακράτος. Το αποτέλεσμα: Η πλήρης διάλυση του πασοκικού μύθου.
Φυσικά όλα αυτά δεν έγιναν αναίμακτα. Ο πατέρας μου κυνηγήθηκε αδυσώπητα. Το σύστημα τον απομόνωσε. Τον απόλυσαν από τα ΜΜΕ που δούλευε και κανένα άλλο δεν τον προσλάμβανε.
Όμως αυτός εκεί ακάθεκτος, αγέρωχος, δεν το έβαλε κάτω.
Νίκησε τους εχθρούς του και ξαναγεννήθηκε από τις στάχτες του.
Από εκεί που τον είχαν όλοι τελειωμένο, έφτιαξε το Antinews.
Και από το Antinews, πλέον, δικαιώθηκε πραγματικά. Όπως έλεγε και ο ίδιος παραφράζοντας τον Μάρξ, «Το διαδίκτυο είναι το σκοινί που θα κρεμάσει το σύστημα».
Κάτι που το απέδειξε η πραγματικότητα. Ποιος δεν θυμάται τους αγώνες που έδωσε ο Bill to 2009 κόντρα στο σύστημα; Ποιος δεν θυμάται τους αγώνες που έδωσε μετά κόντρα στα παιχνίδια της διαπλοκής και του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος; Αγώνες, τους οποίους με την στήριξη των αναγνωστών του Antinews τους κέρδισε.
Δυστυχώς δεν κατάφερε να κερδίσει τον αγώνα για ζωή. Αλλά κατάφερε να μας δώσει ένα μέσο από το οποίο θα μπορούμε να συνεχίσουμε να υπηρετούμε τη δίψα του ελληνικού λάου για την αλήθεια.
Αυτή είναι η παρακαταθήκη του Αρχηγού για την Ελλάδα και τη δημοσιογραφία. Στο χέρι μας να την συνεχίσουμε...
Υ.Γ. Οι αποκαλύψεις που έκανε ο Γ. Πάνουσης για το παρακράτος του ΣΥΡΙΖΑ επί της ουσίας επιβεβαιώνουν όσα έγραφε ο πατέρας μου για τις σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με την τρομοκρατία εδώ και δεκαετίες. Βέβαια οι δήθεν αριστεροί επειδή δεν μπορούν να κρύψουν την αλήθεια εκτοξεύουν λάσπη περί σχέσεων του Γ. Πανούση με μυστικές υπηρεσίες κλπ. Ακριβώς δηλαδή ότι έκαναν και στον Bill. Και στις δύο περιπτώσεις, όμως, η πραγματικότητα τους ξεπέρασε και οι κατηγορίες τους γύρισαν μπούμερανγκ!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑ
ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΧΟΛΙΟΥ
Τα δεδομένα σας είναι ασφαλή! H διεύθυνση email δε θα δημοσιευθεί. Τα στοιχεία θα χρησιμοποιηθούν αποκλειστικά για τη δυνατότητα σχολιασμού στο antinews.gr .
Tα πεδία με αστερίσκο (*) είναι υποχρεωτικά.
...θέλει νεκροί χιλιάδες να 'ναι στους τροχούς
θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους...
Συνεχίζουμε
Μπορείς να μας ξεχεζεις ελεύθερα απο ψηλά Μπιλ!
Αλλα να ξέρεις ο σπόρος που εριξες έπιασε!
RIP FactorX
Βασίλη μας, συνεχίζουμε δυνατά με τον Πάνο σου !
Οι μεγάλοι άντρες όπως ο Βασίλης Ζήσης ποτέ δεν χάνονται. Ζούνε πάντα και προσφέρουν με το παράδειγμά τους.
Ο Βασίλης θα ζει για πάντα!Πάνο όπως πας,δυνατά!
Να κάνεις αυτό που σου λέει η ψυχή σου . Ακόμα κι αν κάποιες φορές κάνεις λάθος , θα πηγαίνεις πάντα παρακάτω , γιατί αυτοί που σε στηρίζουν , ξέρουν ότι είσαι αληθινός , γιός του πατέρα σου . Κι εκείνος θα χαίρεται από εκεί πάνω και θα σε προστατεύει .
Διατηρώντας πάντοτε ζωντανή την μνήμη τού αρχηγού στην καρδιά μου, εύχομαι το σκοινί που έπλεξε να αποτελέσει χιλιόμετρα σκυτάλης.
Αθάνατος...
Άσε τι σου λένε οι άνθρωποι για το θάνατο αδερφέ Πάνο και διάβασε αυτά που είπε Αυτός που πέθανε και ανέστη. Στους λόγους του Χριστού στα Ευαγγέλια είναι οι απαντήσεις για το γιατί ήρθαμε και "τι παίζει" μετά την έξοδο από τον κόσμο τούτο...
Ο Θεός να αναπαύει τον τίμιο και αγωνιστή υπέρ της Αλήθειας και της Δικαιοσύνης πατέρα σου.
῞Οταν χάνεις ἕνα πολύ ἀγαπημένο πρόσωπο, παιρνᾶς τρεῖς φάσεις: shock, denial, and realization.
Στό τρίτο στάδιο, οἱ ἀναμνήσεις ἀρχίζουν νά μήν πονοῦν ἀλλά νά σέ συνοδεύουν σέ ὅλες τίς πτυχές τῆς ζωῆς σου.
RIP FactorX.
Μήνες αφού έφυγες αναρωτήθηκα γιατί δέσαμε τόσο πολύ. Γιατί σε ένιωθα τόσο φίλο μου που επέλεξα να είμαι παραδίπλα σου μέχρι και εκείνο το βράδυ; (δεν το κάνω γιατί δεν αντέχω τα νοσοκομεία). Τυχαία γνωριστήκαμε όχι πολλά χρόνια, ένα βράδυ από ένα κοινό φίλο. Αμέσως αρχίσαμε με άνεση να μιλάμε και να αναλύουμε. Από τότε το κάναμε ασταμάτητα. Σε ταξίδια, σε διακοπές, σε γιορτές. Εσυ, ο Πάνος, εγώ και άλλοι κοινοί μας φίλοι. Δε θα γράψω πολλά γιατί το ξέρεις δεν το έχω και πολύ με το γράψιμο. Εξάλλου μόνιμα μου φώναζες ΓΙ αυτό. Γράφε ρε ....., γράφε, αφού την έχεις τη σκέψη και την ανάλυση. Ο μόνος λόγος που σου γράφω σήμερα είναι γιατί έχω βρει την απάντηση. Ακόμα και σήμερα νιώθω ό,τι έχασα έναν φίλο που συνεχώς με δίδασκε. Μου έμαθε να διαβάζω πίσω από τις λέξεις, πίσω από τα κείμενα και με έμαθε να αναλύω τις καταστάσεις με τα σωστά δεδομένα - όχι με αυτά που φαίνονται αλλά με αυτά που δε φαίνονται και με έμαθε πως να τα ανακαλύπτω αυτά. Με έμαθες να ψαρεύω δηλαδή να αναλύω και να ανακαλύπτω αυτά που δε φαίνονται. Εκείνο το βράδυ χωρίς να το καταλάβω αμέσως, ένιωσα ό,τι έφευγε όχι μόνο ένας φίλος αλλά και ένας δάσκαλος για μένα. Μέσα μου όμως δεν έχεις φύγει γιατί ακόμα αναλύω και σκέφτομαι όπως μου έμαθες. Μου λείπει ρε Bill που δεν είσαι εδώ να τα συζητάμε όμως.
Πολύ, πολὺ θερμὰ συλλυπητήρια. Δὲν ξεχνοῦμε τὴν παρουσία του.
Πολύ, πολὺ θερμὰ συλληπητήρια. Δὲν ξεχνοῦμε τὴν παρουσία του.
Παραφράζοντας.
Όπου και να σας βρίσκει το κακό,συνσχολιαστές, όπου και να θολώνει ο νους σας να μνημονεύετε τον Φάκτορα, να μνημονεύετε τον Δάσκαλο.
Αγαπητέ κ.Πάνο Ζήση,ο πατέρας σας κάποτε τα έβαλε όπως λέτε,με τη διαπλοκή και με το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα και κέρδισε.
Εσείς πρέπει τώρα να τα βάλετε με ολόκληρο καθεστώς που εδραιώνεται μεθοδικά και με δολιότητα,υποσκάπτοντας Εθνικούς και παραδοσιακούς θεσμούς που κράτησαν όρθια την Πατρίδα σε δύσκολες καταστάσεις.
Δύσκολος αλλά όχι μοναχικός ο αγώνας σας...
Κ ομως ειναι σα να μην έφυγες ποτε..Σα να μην έζησα ποτε εκείνο το βράδυ στο νοσοκομείο.. Σα να εισαι ακομα κάπου εδω γυρω, κ ολοι σκεφτόμαστε κ αναλύουμε τα πράγματα με βάση αυτο που ο καθένας μας νομίζει οτι θα πίστευες εσυ... Κ στα βασικά για καποιο περίεργο λογο τελικα ολοι συμφωνούμε..
Ετςι εχεις σημαδέψει τη ζωή μας..
Κ το πιο συγκλονιστικο απ' ολα ειναι οτι με ολα αυτα που έχουν συμβεί κ συμβαίνουν γυρω μας απο τοτε που έφυγες, δεν ειναι οτι μας λείπεις εσύ, γιατι με τον έναν ή τον αλλο τρόπο κ βασικά μεσα απο το σαιτ κ τον Πάνο σε νιώθουμε γυρω μας...
Μας λείπει ομως, η αγνότητα των επιλογών που εκανες, η ανιδιοτέλεια της στήριξης που προσεφερες απλόχερα στους φίλους σου, η ψύχραιμη ματιά κ ανάλυση σε όσα συμβαίνουν κ ο τοσο μα τοσο μοναδικός τροπος που μας αγαπούσες ολους....
ΥΓ. Σε θυμόμαστε παντα!
Κ ομως ειναι σα να μην έφυγες ποτε..Σα να μην έζησα ποτε εκείνο το βράδυ στο νοσοκομείο.. Σα να εισαι ακομα κάπου εδω γυρω, κ ολοι σκεφτόμαστε κ αναλύουμε τα πράγματα με βάση αυτο που ο καθένας μας νομίζει οτι θα πίστευες εσυ... Κ στα βασικά για καποιο περίεργο λογο τελικα ολοι συμφωνούμε..
Ετςι εχεις σημαδέψει τη ζωή μας..
Κ το πιο συγκλονιστικο απ' ολα ειναι οτι με ολα αυτα που έχουν συμβεί κ συμβαίνουν γυρω μας απο τοτε που έφυγες, δεν ειναι οτι μας λείπεις εσύ, γιατι με τον έναν ή τον αλλο τρόπο κ βασικά μεσα απο το σαιτ κ τον Πάνο σε νιώθουμε γυρω μας...
Μας λείπει ομως, η αγνότητα των επιλογών που εκανες, η ανιδιοτέλεια της στήριξης που προσεφερες απλόχερα στους φίλους σου, η ψύχραιμη ματιά κ ανάλυση σε όσα συμβαίνουν κ ο τοσο μα τοσο μοναδικός τροπος που μας αγαπούσες ολους....
ΥΓ. Σε θυμόμαστε παντα!
Θερμά συλλυπητήρια κ. Πάνο Ζήση...
Και καλή δύναμη να συνεχίζετε στα χνάρια του πατέρα σας.
Για τον Βασίλη τι να γράψεις
Δεν αποδίδει την πραγματικότητα
Πανό να ξέρεις ότι το μόνο σίγουρο που κληρονομούν οι γονείς στα παιδιά τους είναι το DNA τους
Γνωρίζοντας όπως γνωρίζεις τον πατέρα σου
Είμαι σίγουρος ότι θα τον ξεπεράσεις
Φιλία στην ΕΥΗ
Εχουμε πει όλοι τόσα πολλά για τον αθάνατο Βασίλη Ζήση. Θα ήθελα όμως σήμερα να καταθέσω εν είδει "δημοσιογραφικού" μνημοσύνου και στο πνεύμα του άρθρου αυτού - αφιερώματος, ένα περιστατικό από τη γνωριμία μου με τον Βασίλη.
Είχα μια κουβέντα με μια φίλη που χειριζόταν μια ιστορία που μύριζε σκάνδαλο. Όχι τίποτε τεράστιο, αλλά πάντως ήταν μια ψιλο-σκανδαλώδης κατάσταση. Αυτή ήταν εξοργισμένη, μου λέει, θέλω να το βγάλω στα κανάλια, όμως έλα που είμαι δημόσια υπάλληλος και φοβάμαι.
Της λέω τότε, κοίτα μπορώ να σε φέρω σε επαφή με τον επικεφαλής του antinews.gr για να σου πει μήπως το βγάλεις με ψευδώνυμο, αλλά να ξέρεις ότι δεν θα το κάνει εύκολα, διότι την έχουν πατήσει στο παρελθόν στο Αντί με τον Παπουτσάκη με αυτό το θέμα και είναι προσεκτικοί. Να, πάρε το τηλέφωνο και το e-mail αν θέλεις να συνεννοηθείς απευθείας, εκ μέρους μου.
Μερικές ημέρες αργότερα το θέμα ήταν στον "αέρα" στο antinews και μάλιστα "δεύτερο", πίσω από αυτό που είχε διαλέξει για πρώτης προβολής. Με ψευδώνυμο! Από έναν άνθρωπο που δεν γνώριζε.
Αυτός ήταν ο Βασίλης. "Αδιόρθωτος" δημοσιογράφος. Ταγμένος στην ειδήση, ταγμένος σε αυτό που επέλεξε να κάνει. Γι' αυτό και άφησε ιστορία στον χώρο του.
Προσπάθησαν διάφοροι να τον συκοφαντήσουν, να ερμηνεύσουν πώς στο καλό γινόταν και είχε "πλάτες" να βγάζει όσο βγάζει. Και υπήρξαν διάφορες ερμηνείες, γελοίες ή συκοφαντικές.
Όμως η πραγματικότητα για όσους τον ζήσαμε ήταν ότι ο Βασίλης ήταν βαθιά, βαθύτατα δημοσιογράφοι.
Δεν ξέρω, αγαπητέ Πάνο, εάν υπήρχαν και άλλοι "δημοσιογράφοι", σε πληθυντικό αριθμό. Εγώ έναν γνώρισα, αλλά νομίζω ότι ζύγιζε όσο οι χιλιάδες άλλοι, που λέγονται αλλά δεν είναι δημοσιογράφοι.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει, αγαπημένε Βασίλη.
Φαίνονται οι άνθρωποι που υπηρετούν υψηλότερα ιδανικά και πληρώνουν το αντίστοιχο τίμημα.
Ο Θεός να τον αναπαύει.
Εγω ξερω οτι φεύγει, χάνεται, σβήνει και πεθαίνει κάποιος οταν τον ξεχάσουν οι δικοί του άνθρωποι, είτε συγγενείς, είτε φίλοι.
Άρα Μπιλακο μας εσυ ειςαι εδω μαζι μας.
Διαβάζω άρθρα στο αντί και λέω τωρα θα πεταχτεί απο πουθενά και θα γίνουμε παλι μπίλιες ...δημιουργικά πάντα.
Ζεις Μπιλακο μου και θα ζεις αδερφε μου, στην καρδιά και το μυαλό μας.