Ποιος νοιάζεται, αλήθεια, γι' αυτήν την πατρίδα;
Εθνικός διασυρμός δίχως τέλος...
Καταχνιά
Κλαίνε θρηνούνε τα βουνά
Κλαίνε θρηνούν οι κάμποι
Ήρθε σκλαβιά πικρή σκλαβιά
πλάκωσε μαύρη καταχνιά
κι ο ήλιος πια δεν λάμπει
Η μπότα του κατακτητή
Παντού τη φρίκη απλώνει
Κι όπου πατεί κι όπου πατεί
Χορτάρι δε φυτρώνει
Μα στη χαμένη μου τη γη
Θανθίσουν πάλι οι κλώνοι
Θαναλαλεί το αηδόνι
Μέσα απ τη στάχτη τη βαθειά
Μια σπίθα θα πετάξει
Σε πολιτείες και χωριά
Και θα γενεί τρανή φωτιά
Που τη φωτιά θα κάψει
Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Χρήστος Λεοντής
Πρώτη εκτέλεση: Στέλιος Καζαντζίδης
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
20/10/2020 09:40
ΣΧΟΛΙΑ
ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΧΟΛΙΟΥ
Τα δεδομένα σας είναι ασφαλή! H διεύθυνση email δε θα δημοσιευθεί. Τα στοιχεία θα χρησιμοποιηθούν αποκλειστικά για τη δυνατότητα σχολιασμού στο antinews.gr .
Tα πεδία με αστερίσκο (*) είναι υποχρεωτικά.
Και θα γενεί τρανή φωτιά
Που τη φωτιά θα κάψει
"... Η μόνη ελπίδα
Βρίσκεται στην εκλογή του πυρός ή της πυρΑΣ -
Να λυτρωθούμε απ' τη φωτιά με τη φωτιά."
[από το 'Little Gidding' του T.S. Eliot]
"Γαλήνια όμως σε σκοτεινή σπηλιά μια ακόμα πιο βουβή μια ανθρωπότητα ματώνει και συναρμολογεί από μέταλλα σκληρά τη λυτρωτική κεφαλή!"
Das erlosende Haupt (Η λυτρωτική κεφαλή) by Geork Trakl, Sebastian in Traum
Φτού καί από τήν αρχή γιά τους ζωντανούς.
Πραγματική καταχνιά. Στή ζωή καί στίς καρδιές.
.. αντάρα...
Η ιστορία επαναλαμβάνεται, ως φάρσα, για τους Έλληνες φυσικά.
Η φωτογραφία εξαιρετική!!!