Η ψήφος προς την Αριστερά δεν είναι μόνον έκφραση διαμαρτυρίας. Έχει πολλά ποιοτικά χαρακτηριστικά που δείχνουν ότι ένα ολοένα αυξανόμενο ρεύμα των πολιτών θέλει μια πιο δίκαιη κοινωνία και ουσιαστική λαϊκή συμμετοχή στη λήψη των μεγάλων και μικρών αποφάσεων που αφορούν τη χώρα και την κοινωνία. Έχει επίσης, χαρακτηριστικά αντίδρασης (και σφοδρής επιθυμίας για αντίσταση) στις οικονομικές πολιτικές που κάνουν τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους, στην ισοπεδωτική πολιτική της παγκοσμιοποίησης, των ιμπεριαλιστικών πολέμων και της αλλαγής των συνόρων με το έτσι θέλω και με γνώμονα τα συμφέροντα της μοναδικής υπερδύναμης, των ΗΠΑ. 

Η ψήφος προς την Αριστερά περιέχει έντονες οικολογικές ανησυχίες και την αγωνία για μια Παιδεία και Υγεία στην υπηρεσία του λαού και όχι των μεγάλων οικονομικών και συντεχνιακών συμφερόντων. Είναι μια ψήφος-απαίτηση για αλλαγή και εκσυγχρονισμό του ελληνικού συστήματος δημόσιας διοίκησης και της τοπικής αυτοδιοίκησης προς τα ευρωπαϊκά πρότυπα. Έχει τέλος, τα χαρακτηριστικά του αριστερού πατριωτισμού, αλλά και της διεθνιστικής αλληλεγγύης, για μια πραγματικά ανεξάρτητη, περήφανη και υπεύθυνη εξωτερική πολιτική. 

Με την ψήφο τους στην Αριστερά, οι πολίτες στέλνουν μήνυμα ότι θέλουν τη δημιουργία ενός επιθετικού πολιτικό ανάχωμα-σφήνα στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της Δεξιάς και της σοσιαλδημοκρατίας. Μια «φρέσκια» Αριστερά, με καλά επεξεργασμένες πολιτικές και ιδεολογικές θέσεις, τακτικές και στρατηγικές, που, όχι μόνον θα ανταποκρίνονται στους σύγχρονους καιρούς, αλλά θα λειτουργούν και ως ατμομηχανή για την πορεία στο μέλλον. 

Όπως έγραφε και ο Βάρναλης, η ψήφος στην Αριστερά είναι τελικά «τέκνο της ανάγκης κι’ ώριμο τέκνο της οργής»!