Ο Αλέξης Τσίπρας, που μάλλον θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές στην Ελλάδα, διατυμπανίζει σε ολόκληρη τη χώρα ένα σλόγκαν: «Δεν πληρώνουμε πια».

Κατηγορεί την ΕΕ, και κυρίως την Angela Merkel, για τους «βάρβαρους όρους λιτότητας», που έχουν επιβάλλει στη χώρα του, αλλά δεν μας λέει με τι θα τους αντικαταστήσει.

Επιμένει πως οι Ευρωπαίοι μπλοφάρουν, και διαβεβαιώνει τους ψηφοφόρους ότι θα συνεχίσουν να πληρώνουν, ακόμη κι αν η Ελλάδα σταματήσει να πληρώνει τις δόσεις της. Όπως λέει: «Ψηφίστε με, και θα τελειώσει όλη αυτή  η δυστυχία».

Ο 59χρονος Σταύρος Λιγερός είναι ένας πολιτικός σχολιαστής, και αστός διανοούμενος.  Προσπαθεί να ερμηνεύσει το γιατί οι Έλληνες ακολουθούν σαν μαγεμένοι τον Τσίπρα, αν και ο νεαρός χαρισματικός πολιτικός, όπως και το αριστερό κόμμα ΣΥΡΙΖΑ του οποίου ηγείται, δεν μας λένε ποιος θα πληρώσει τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, των γιατρών, και των δασκάλων. Κατά τον Λιγερό, ακόμη και οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ δεν πιστεύουν ότι το κόμμα αυτό έχει κάποιες λύσεις.

Η πραγματική τραγωδία είναι ότι οι Έλληνες δεν έχουν καμία επιλογή, όταν θα πάνε στις κάλπες την 17η Ιουνίου. Η μόνη τους επιλογή είναι η άρνηση και η διαμαρτυρία. Ξαφνικά, ολόκληρη η Ευρώπη έχει την απαίτηση οι Έλληνες να ξαναψηφίσουν τους πολιτικούς εκείνους που έφεραν αυτή τη δυστυχία, δηλαδή τους σοσιαλιστές του Ε. Βενιζέλου, και τους συντηρητικούς του Α. Σαμαρά.

Επειδή όμως τα απαξιωμένα αυτά κόμματα υποστηρίζουν την δανειακή σύμβαση και τους όρους των δανειστών της χώρας, οι περισσότεροι Έλληνες θεωρούν τον Τσίπρα ως την μόνη εναλλακτική λύση.

Στα 37 του, είναι νέος, συγκρινόμενος με την γεροντοκρατία που κυριαρχεί στην ελληνική πολιτική σκηνή. Κερδίζει €48.000 τον χρόνο, έχει μηχανή, ζει σε ένα σχετικά μικρό διαμέρισμα, και για πολιτικό είναι «φτωχός», κάτι που ανεβάζει τους δείκτες της δημοτικότητάς του. Παράλληλα, είναι ο μόνος που υπόσχεται να απελευθερώσει την Ελλάδα από τα δεσμά της λιτότητας, και να κρατήσει το ευρώ.

Όπως λέει ο Λιγερός, που έχει γράψει βιβλίο για την ελληνική κρίση, η πολιτική σκηνή της χώρας βασίζονταν μέχρι πρότινος σε ένα άγραφο κοινωνικό συμβόλαιο. Το συμβόλαιο αυτό βασίζονταν στο δούναι λαβείν. Οι ψηφοφόροι δεν ενοχλούσαν τους πολιτικούς, και δεν διαμαρτύρονταν για την διαφθορά, με αντάλλαγμα το ρουσφέτι από πλευράς των δυο εναλλασσόμενων πολιτικών κομμάτων.

Η κρίση τερμάτισε αυτήν την άτυπη συμφωνία, και το συμβόλαιο κατέρρευσε. Τώρα δεν υπάρχουν χρήματα. Κατά τον Λιγερό, το σημερινό δίλημμα είναι ότι το παλιό κλεπτοκρατικό σύστημα κατέρρευσε, και δεν υπάρχει κάτι νέο για να το αντικαταστήσει. Παράλληλα, σημειώνει, η τρόικα έχει χάσει κάθε αξιοπιστία, αφού συμμαχεί εμφανώς με τις ελίτ, οι οποίες επίσης έχουν απαξιωθεί.

Για αυτό, δεν χρειάζεται ένας πολιτικός να είναι ιδιαίτερα δημαγωγός για να χαλιναγωγήσει την τεράστια δυσαρέσκεια που επικρατεί στην Ελλάδα, όπως κάνει ο Τσίπρας. Και μάλιστα, η πρόταση της Angela Merkel να διεξαχθεί δημοψήφισμα στη Ελλάδα σε σχέση με την παραμονή της στο ευρώ, βοήθησε τον Τσίπρα. Όπως είπε, «η καγκελάριος μεταχειρίζεται την Ελλάδα σαν προτεκτοράτο».

Βέβαια δεν είναι όλη η χώρα που έχει πέσει τυφλό θύμα της χαρισματικότητας αυτού του αυτόκλητου σωτήρα. Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Κ. Παπούλιας, ζήτησε (με έμφαση) από τους πολίτες να διασφαλίσουν την εκλογή βιώσιμης κυβέρνησης την 17/6. Αλλιώς, όπως προειδοποίησε, η χώρα κινδυνεύει να χρεοκοπήσει μέσα στον Ιούνιο.

Τα ΜΜΕ δίνουν έναν δραματικό τόνο στις εξελίξεις. Η συντηρητική ημερησία Καθημερινή περιέγραψε την αποτυχία σχηματισμού κυβέρνησης ως το «απόλυτο ναυάγιο».

Ακόμη και κάποιοι, μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι ιδιαίτερα αισιόδοξοι. Ο 64χρονος  βουλευτής Γ. Δραγασάκης, απόφοιτος του London School of Economics, πιστεύει πως είναι πολύ δύσκολο για τον Τσίπρα να πραγματοποιήσει τις υποσχέσεις του.

Όπως λέει, η επιτυχία του κόμματος αυτού, σημαίνει τεράστιες ευθύνες. Και παραδέχεται πως είναι δύσκολο η Ελλάδα να πληρώσει τα χρέη της.

«Το χρέος είναι τεράστιο, και η ύφεση βαθιά… χωρίς βοήθεια δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε», υπογραμμίζει, προσθέτοντας πως αυτό που χρειάζεται είναι μια κοινή ευρωπαϊκή προσπάθεια. Κανένας όμως δεν γνωρίζει το τι μορφή θα πρέπει να έχει αυτή η προσπάθεια.

Μέχρι σήμερα, οι παγκόσμιοι ηγέτες αρνούνται να επαναδιαπραγματευτούν την δανειακή σύμβαση. Ο Δραγασάκης θέλει να δει έναν οδικό χάρτη ανάπτυξης, αλλά δεν μας λέει την μορφή του. Και σε αντίθεση με τον Τσίπρα, δεν μιλάει για ακύρωση των συμφωνιών των δανείων.

«Οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να αποδεχτούν το εκλογικό αποτέλεσμα», λέει. Και συμπληρώνει πως θα πρέπει να αναγνωρίσουν ότι «μια καινούργια, νέα γενιά, αναλαμβάνει τα ηνία. Η  γενιά του Τσίπρα»!

Ο Δραγασάκης δεν γνωρίζει αν ο Τσίπρας θα μπορέσει να τηρήσει τις υποσχέσεις του, αλλά «τουλάχιστον δεν τα έχει κάνει πλακάκια με το παλιό σύστημα», λέει.

Και αυτό μπορεί να είναι το στοιχείο εκείνο, που θα του δώσει την εκλογική νίκη.

http://www.spiegel.de

S.A.