
Ο άγνωστος «ύμνος» του Κώστα Καραμανλή στον Ανδρέα Παπανδρέου
Τι κοινό έχει ο Κώστας Καραμανλής, ο πρώην πρωθυπουργός, με τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ Ανδρέα Παπανδρέου;
Λόγω της επετείου των 40 ετών από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ από τον Παπανδρέου, ανέτρεψα στο αρχείο μου και εντόπισα κάτι πολύ ενδιαφέρον: ένα άρθρο του Κώστα Καραμανλή το 1996, την επομένη του θανάτου του Α. Παπανδρέου στην ειδική έκδοση της εφημερίδας Καθημερινή.
«Ο Ανδρέας Παπανδρέου υπήρξε ο κατ' εξοχήν πολιτικός των ρήξεων» αυτό σημείωνε την 24η Ιουνίου 1996 ο Καραμανλής στο άρθρο του που δημοσιεύτηκε στην τρίτη σελίδα της ειδικής έκδοσης της εφημερίδας «Καθημερινή» υπό τον τίτλο: «Πολιτικός των ρήξεων».
Ο Καραμανλής δεν έμεινε μόνο σε αυτό, αλλά σε αυτό το «άγνωστο» άρθρο για πολλούς, σημείωνε, μεταξύ άλλων: «Ελάχιστοι πολιτικοί λατρεύτηκαν και μισήθηκαν όσο ο Ανδρέας Παπανδρέου. Λατρεία και μίσος, όχι βέβαια προϊόντα λογικής επεξεργασίας ούτε καν πολιτικής αντιπαράθεσης, αλλά κυρίως συνέπεια των έντονων μαγνητικών πεδίων που εξέπεμπε η προσωπικότητά του. Αφ' εαυτής η διαπίστωση αυτή καταδεικνύει το ασυνήθιστο διαμέτρημά της».
Μ.Α.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑ
ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΧΟΛΙΟΥ
Τα δεδομένα σας είναι ασφαλή! H διεύθυνση email δε θα δημοσιευθεί. Τα στοιχεία θα χρησιμοποιηθούν αποκλειστικά για τη δυνατότητα σχολιασμού στο antinews.gr .
Tα πεδία με αστερίσκο (*) είναι υποχρεωτικά.
Πολύ σωστά τα είπε ο Κώστας Καραμανλής. Δεν πρόκειται περί ύμνου, αλλά περί αντικειμενικής παραδοχής. Και οι άνθρωποι που δεν έχουν συμπλέγματα, μπορούν ν' αναγνωρίσουν άνετα τα θετικά σημεία στην προσωπικότητα των ιδεολογικών τους αντιπάλων, ψύχραιμα και ιπποτικά.
+++ προφανώς!
Απέναντι σε εγωιστές & νάρκισσους σαν τον συγχωρεμένο οι διαπιστώσεις απο ευγενείς και μαλθακούς όπως ο κ. Καραμανλής είναι θολές και δεν λένε τίποτα για την καταστροφική παρουσία του στα πολιτικά πράγματα απο το 65 μέχρι που απεβίωσε ο αντρίκος.
Καλά τώρα... Άμα αρχίσουμε να μετράμε τις ''καταστροφικές παρουσίες'' στη νεότερη Ελληνική Ιστορία, θα κλαίμε για πολύ καιρό.... Ο ευγενής και μη κομπλεξικός Κώστας Καραμανλής, φώτισε αποκλειστικά τη θετική πλευρά του πολιτικού του αντιπάλου, όπως κάνουνε πάντοτε οι άρχοντες. Αυτό τους διαφοροποιεί απ΄τους μικρόψυχους και τους κακομοίρηδες άλλωστε.