Η τουρκική εισβολή στην Κύπρο σαν σήμερα, στις 20 Ιουλίου 1974, αποτελεί μία από τις πιο τραγικές στιγμές στην ιστορία του κυπριακού Ελληνισμού. Υπό την κωδική ονομασία «Αττίλας», η Τουρκία εισέβαλε στρατιωτικά στο ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας, επικαλούμενη ως πρόσχημα το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου που είχε πραγματοποιηθεί από την ελληνική χούντα εναντίον του Προέδρου Μακαρίου. Η εισβολή αυτή παραβίασε το Διεθνές Δίκαιο, την κυριαρχία της Κύπρου και τις αρχές του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.
Παρά τις τουρκικές δικαιολογίες περί «ειρηνευτικής επέμβασης» για την προστασία των Τουρκοκυπρίων, η αλήθεια είναι πως ο στόχος ήταν η de facto διχοτόμηση του νησιού και η επιβολή τουρκικής κυριαρχίας στο βόρειο τμήμα της Κύπρου. Η Τουρκία, εκμεταλλευόμενη την πολιτική αστάθεια στην Ελλάδα και την απουσία αποτελεσματικής διεθνούς αντίδρασης, προχώρησε αρχικά στην κατάληψη του 3% του νησιού και στη συνέχεια, μετά την αποτυχία των συνομιλιών στη Γενεύη, εξαπέλυσε δεύτερη επιχείρηση στις 14 Αυγούστου, καταλαμβάνοντας τελικά περίπου το 37% της κυπριακής επικράτειας.
Οι συνέπειες υπήρξαν ολέθριες: χιλιάδες νεκροί και τραυματίες, πάνω από 200.000 Έλληνες Κύπριοι εκτοπίστηκαν από τις πατρογονικές τους εστίες και έγιναν πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα. Δεκάδες αγνοούμενοι παραμένουν μέχρι σήμερα χωρίς απαντήσεις. Ελληνορθόδοξες εκκλησίες βεβηλώθηκαν, ιστορικά μνημεία καταστράφηκαν και οι περιουσίες των Ελληνοκυπρίων λεηλατήθηκαν ή υφαρπάχθηκαν παράνομα.
Η Ελλάδα και η Κύπρος συνεχίζουν να υπερασπίζονται το δίκαιο αίτημα για επανένωση του νησιού υπό μία δικοινοτική, διζωνική ομοσπονδία με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των Κυπρίων. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια έχουμε πολλά «φάλτσα» και στις δύο πλευρές. Είναι λες και ορισμένοι στον Ελληνισμό ξέχασαν τα δίκαια της Κύπρου στο όνομα της «καταλλαγής». Η τουρκική κατοχή παραμένει μια ανοιχτή πληγή για τον Ελληνισμό, αλλά και για κάθε λαό που υπερασπίζεται την ελευθερία και τη δημοκρατία. Η διεθνής κοινότητα οφείλει να σταθεί στο πλευρό της Κύπρου, να αναγνωρίσει το έγκλημα της εισβολής και να πιέσει για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση, μακριά από κατοχικά στρατεύματα και ξένες εγγυήσεις. Ο Ελληνισμός δεν ξεχνά – και δεν πρέπει να ξεχάσει ποτέ.
Δημοσιεύεται στην «κυριακάτικη δημοκρατία»
