Συμπληρώνονται σήμερα 81 χρόνια από τη σφαγή του Διστόμου από τα κτήνη του γερμανικού στρατού, τους προγόνους εκείνων που το 2010 μας κουνούσαν το δάχτυλο για τα «χρέη» μας και μας χαρακτήριζαν «τεμπέληδες», «ανήθικους», ανθρώπους, «οι οποίοι ζουν πέρα και πάνω από τις δυνατότητές τους».
Στο Δίστομο 229 Έλληνες δολοφονήθηκαν άγρια από τα Ες-Ες, που έδειξαν πόσο βαθιά μπορεί να αποκτηνωθεί κάποιος που θεωρείται ότι ανήκει στο ανθρώπινο είδος. Οι χιτλερικοί αποκεφάλισαν τον ιερέα του χωριού, σκότωσαν ηλικιωμένους, βίασαν γυναίκες προτού τις σφάξουν και εκδήλωσαν το μίσος τους ακόμα και στα μικρά παιδιά. Από τα 229 θύματα, 53 ήταν κάτω των 16 ετών!
Όλα τα παραπάνω είναι γνωστά. Αυτό που δεν έχει γίνει γνωστό είναι το αληθινό κίνητρο των κυβερνήσεων που πρόδωσαν τη μνήμη του Διστόμου: Η απελευθέρωση της Ελλάδας από τους Γερμανούς έγινε το 1944, αλλά οι μετέπειτα εξελίξεις απέδειξαν ότι δεν τερματίστηκε η κατοχή.
Οι απόγονοι των οικονομικών και πολιτικών δωσιλόγων, που πλούτισαν από το αίμα των Ελλήνων, έχουν ακόμα και σήμερα λόγο στα δημόσια πράγματα. Η πολιτική εξουσία ουδέποτε διεκδίκησε σοβαρά την τιμωρία των αυτουργών των εγκλημάτων της Κατοχής, την αποπληρωμή του αναγκαστικού δανείου και την καταβολή πολεμικών επανορθώσεων από τη Γερμανία.
Στο παρελθόν οποτεδήποτε ερχόταν στην επιφάνεια το μείζον εθνικό, ηθικό αλλά και οικονομικό ζήτημα της απονομής δικαιοσύνης για τα χρόνια της Κατοχής. Οι εκάστοτε κυβερνήσεις διακήρυτταν -πάντοτε μέσω «κύκλων»- ότι δεν έχουν «ωριμάσει οι συνθήκες για κάτι τέτοιο».
Τώρα, που πέρασαν οι δεκαετίες, οι «κύκλοι», δηλαδή τα φερέφωνα της εξουσίας, απλώς ισχυρίζονται ότι «παρήλθε πολύς χρόνος» και θα «χαλάσουμε τις σχέσεις με τη Γερμανία επειδή το θέλουν μερικοί γραφικοί».
Η ιερή αποστολή, να τιμήσουμε το αίμα και τις θυσίες των προγόνων μας, μπορεί να φαντάζει γραφικότητα στους φιλήκοους των ξένων, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο Ελληνισμός δεν θα επιδιώξει να αποδώσει αυτές τις τιμές. Και αυτή η αποστολή θα εκπληρωθεί…
Δημοσιεύεται στη «δημοκρατία»
Δεν ξέρω αν οι Έλληνες γνωρίζουν γιατί οι Άγγλοι έστειλαν περιηγητές – πράκτορες να τον σκοτώσουν μαζί με τα λαμόγια της εποχής του; Τον μισούσαν όχι μόνο για την τεράστια πολιτική του προσωπικότητα αλλά διότι ήταν Έλληνας με όραμα για το υπό διαμόρφωση κρατίδιο να το πάει μέχρι τα πραγματικά του σύνορα και να το κάνει σεβαστό σε όλο τον κόσμο όπως του αρμόζει.
Αυτοί ήθελαν μια μικρή σε όλα της αποικία, Από τότε μέχρι σήμερα ίσως ένας; με ερωτηματικά σκεφτόταν εθνικά και όχι με τις εντολές των ανωτέρων τους των ξένων γραφείων. το πόσοι πρόθυμοι ήταν και είναι; αν σφυρίξουν θα μαζευτούν τόσοι που δεν θα ξέρουν τι να τους κάνουν. ο δωσιλογισμος είναι εθνικό σπορ .
γεμάτη η ιστορία .
Φρόντισαν οι ηττημένοι Γερμανοί ώστε να κυβερνιέται η Ελλάδα από απογόνους των κατοχικών τους συνεργατών, εμείς αναλάβαμε την ψήφιση τους.
Οπότε, Γερμανοί και γενικά ξένοι ήταν οι αφέντες των κυβερνητών μας, για τα συμφέροντα αυτών πάσχισαν και ακόμη και σήμερα εξυπηρετούν.
Πάμπτωχοι οι μετακατοχικοί έλληνες, όμως δεν διεκδίκησαν αρχικά αποζημιώσεις, τάχα για να σταθεί στα πόδια της η κατεστραμμένη Γερμανία.
Μετά μίλησαν για πληρωμή αποζημιώσεων μετά τη συνένωση των δύο γερμανικών τμημάτων.
Κατέρρευσε το τείχος, επιτεύχθηκε η συνένωση των δύο γερμανικών τμημάτων αυτής της χώρας, ανατολικού και δυτικού.
Όμως, τίποτα δεν λένε για αποζημιώσεις.
Οι εθνάρχες, οι σοσιαλιστές και οι λοιποί που κυβέρνησαν τη χώρα ουδέποτε διεκδίκησαν τις οφειλές των κατοχικών εγκληματιών.
Μόνη φροντίδα των κυβερνητών μας η υποστηρίξει απογόνων των κατοχικών συνεργατών των Γερμανών ώστε να καταστούν οικονομικοί ολιγάρχες.
Ακόμη και όταν σχεδίασαν το άγαλμα της Θεάς Αθηνάς με το δάκτυλο σε απρεπή για τον ελληνισμό χειρονομία.
Έβαλαν δηλαδή τη θεά της σοφίας, αυτή που συμβολίζει το πνεύμα του Δία και γιαυτό γεννήθηκε από το κεφάλι του.
Το έκαναν αυτοί που ήταν άνθρωποι των σπηλαίων, όταν οι έλληνες έχτιζαν Παρθενώνες.
Όσο για τους ηγέτες μας, έχουν κλειστό το στόμα και την ουρά στα σκέλια.
Παραδώσαμε τη χώρα σε δοσίλογους.
@ Εφιάλτες
Σε ποιον αναφέρεσαι;
Γερμανικές Επανορθώσεις: Τι θα γινόταν αν τις είχαμε διεκδικήσει, ουσιαστικά;