Γιατί κύριε Δένδια… χαλάτε την πιάτσα;

Του Βασίλη Γαλούπη

«Το Καστελόριζο βρίσκεται σε απόσταση που μπορούν να κολυμπήσουν οι Τούρκοι κομάντος». «Αν η Ελλάδα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια στο Αιγαίο, τότε είναι αιτία πολέμου». «Πώς μπορούν να αναφέρονται σε υφαλοκρηπίδα του Καστελόριζου; Εδώ υπάρχει η γεωγραφική θέση της Ανατολίας». Τα τουρκικά ΜΜΕ ξεσάλωσαν χθες, ακολουθώντας κατά πόδας την επίθεση του Τσελίκ, εκπροσώπου του κόμματος Ερντογάν, στον Έλληνα υπουργό Εθνικής Άμυνας.

Είναι φανερό ότι οι Τούρκοι έχουν καλομάθει από τη «βολική» Ελλάδα της τελευταίας πενταετίας. Περιμένουν όλο και περισσότερα από τη φοβική κυβέρνηση. Είναι η υποχωρητικότητα του Μητσοτάκη και οι επικύψεις του υπουργού Εξωτερικών Γεραπετρίτη απέναντι στον Ερντογάν που επιτρέπουν στην Άγκυρα να γίνεται όλο και πιο διεκδικητική, με όλο και μεγαλύτερο θράσος.

Γι’ αυτό και πλέον όταν η Άγκυρα βρίσκει μια κάποια αντίσταση, χάνει την ψυχραιμία της. Η νέα πιπίλα Μαξίμου είναι ότι «δεν είμαστε αφελείς». Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Μαρινάκης είπε χθες, σε μια υποτονική δήλωση δίχως την παραμικρή αναφορά στον Τσελίκ: «Μην μπερδεύουμε τον διάλογο με την αφέλεια και μην ταυτίζουμε τον διάλογο με τη συμφωνία».

Η «αφέλεια» χρησιμοποιείται και από άλλα στελέχη της κυβερνητικής παράταξης. Στην πραγματικότητα, όμως, κανείς δεν κατηγορεί τον Μητσοτάκη και τον Γεραπετρίτη ως αφελείς. Αυτό θα ήταν το καλό σενάριο. Το κακό είναι ότι άλλοτε φανερά κι άλλοτε υπογείως υλοποιούν ένα σχέδιο που, τουλάχιστον ως τώρα, δεν τολμούν να ξεστομίσουν, για ευνόητους λόγους, προς τον ελληνικό λαό.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει αναγάγει την «εθνική κυριαρχία» σε μια περίπου «βρόμικη» έννοια. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός την αποκαλεί δημοσίως «σχετική έννοια». Ο Γεραπετρίτης έχει πει ότι η ελληνική εθνική κυριαρχία είναι, κατά παγκόσμια πρωτοτυπία, «προσδιορισμένη στα 6 ναυτικά μίλια».

Ο Δένδιας χρεώθηκε πρόσφατα το μέγα, ιστορικών διαστάσεων ατόπημα να στείλει το υπουργείο του υψηλόβαθμο Έλληνα στρατιωτικό στην τουρκική επέτειο για τη σφαγή των Ελλήνων της Μικρασίας. Αν όμως θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, είναι και ο μόνος από την κυβέρνηση που σταθερά και όντας σε ένα υπουργείο πρώτης γραμμής δεν εννοεί να καταλάβει τη «γραμμή» Μαξίμου.

Ο υπουργός Άμυνας και νωρίτερα Εξωτερικών είναι ανεπιθύμητο πρόσωπο για τον Ερντογάν και τους Τούρκους αξιωματούχους εδώ και χρόνια. Δεν είναι η πρώτη φορά που δέχεται επιθέσεις τύπου Τσελίκ. Κι αυτό επειδή ο Δένδιας, σε αντίθεση με τον Μητσοτάκη, τον Γεραπετρίτη και τους επαγγελματίες «κατευναστές», χαλάει την πιάτσα.

Όσο συνεχίζει ο Δένδιας να υπερασπίζεται την απαγορευμένη για την Ελλάδα έννοια της εθνικής κυριαρχίας, θα εξακολουθεί να ντροπιάζει τον Έλληνα πρωθυπουργό, που αποφεύγει όπως ο διάβολος το λιβάνι τέτοιες… χυδαίες εκφράσεις. Ο υπουργός είναι ο μόνος που δείχνει να μην αναγνωρίζει ότι ο Μητσοτάκης της σχολής Σημίτη έχει εν τέλει στόχο η εθνική κυριαρχία μας να αποτελέσει ένα… παράδοξο. Έτσι εξηγείται και η ισοπεδωμένη τοποθέτηση χθες του Μαρινάκη.

Η διπλωματία και η μακροπρόθεσμη στρατηγική Μαξίμου είναι η χώρα να μην είναι ποτέ ολόκληρη και κυρίαρχη από μόνη της, πόσο μάλλον ίση με όλα τα άλλα κράτη. Η Τουρκία αφήνεται μυστηριωδώς από τον πρωθυπουργό να παρεμβαίνει ασταμάτητα στις υποθέσεις της Ελλάδας. Πολιτικά και στα εσωτερικά της χώρας με ύβρεις κατά του Δένδια και πρακτικά με αίτημα αποπομπής του, οικονομικά στα θαλάσσια πάρκα και στα καλώδια ρεύματος, μέσω της χρήσης ένοπλης δύναμης και απειλής στην Κάσο, με ευθεία απειλή πολέμου, αν η Ελλάδα επεκτείνει σε 12 τα μίλια της.

Η Τουρκία, βλέποντας μπροστά της «ανοιχτό» γήπεδο, δεν σταματά να επινοεί ολοένα και πιο περίπλοκα συστήματα για να κάνει πιο δυνατή και κερδοφόρα την κηδεμονία της στα ελληνικά δικαιώματα και συμφέροντα. Όμως, σε αντίθεση με τη στάση Μητσοτάκη – Γεραπετρίτη, ο υπουργός Άμυνας δήλωσε την Παρασκευή από το Καστελόριζο: «Οιαδήποτε προσπάθεια διαχωρισμού από τα Δωδεκάνησα, λόγω της εγγύτητας στις τουρκικές ακτές, οποιαδήποτε απομονωμένη αντιμετώπιση του Καστελόριζου, εκτός πλαισίου των διεθνών συμβάσεων και της νομολογίας της Χάγης, συνιστά έωλο και αυταπόρριπτο ισχυρισμό».

Στην ουσία του ζητήματος ο Δένδιας δεν κάνει κάποια ηρωική πράξη. Απλώς παραθέτει τα αυτονόητα, σύμφωνα με τη διεθνή νομιμότητα. Είναι αυτά τα αυτονόητα που ο Μητσοτάκης θεωρεί «σχετικές έννοιες», έχοντας την ψευδαίσθηση ότι επειδή εξελέγη πρωθυπουργός, έχει πάρει για προίκα του όλη τη χώρα και μπορεί να κάνει ό,τι θέλει.

Αυτή τη νομιμότητα που βάζει και ξαναβάζει στο τραπέζι ο Δένδιας είναι που επιχειρεί συστηματικά η Τουρκία να παρακάμψει σε βαθμό αφανισμού. Με την απροκάλυπτη πια ανοχή -αν όχι «βοήθεια»- της μοιραίας κυβέρνησης Μητσοτάκη. Γι’ αυτό ο ανεκδιήγητος Ομέρ Τσελίκ κατήγγειλε τον Νίκο Δένδια ως «ακραίο στοιχείο» και «προβοκάτορα» ενός «λόμπι του χάους».

Η Ελλάδα δεν χρειάζεται έναν «yesman» πρωθυπουργό κι ένα πειθήνιο υπουργικό συμβούλιο που να είναι αρεστοί στην Άγκυρα. Αν καλόμαθαν στις επικύψεις ο Ερντογάν, ο Φιντάν και οι παρατρεχάμενοι Τσελίκ, είναι ώρα να ξεμάθουν. Δεν έχει ανάγκη ο τόπος από άλλους Σημίτηδες και Πάγκαλους. Η Ελλάδα χρειάζεται κυβερνητικά στελέχη που να μη δέχονται να κάνουν καριέρα ως λαγοί των τουρκικών διεκδικήσεων και των «θέλω» Ουάσινγκτον – Βερολίνου – Βρυξελλών.